Voljela bih da se duhovnici, školnici, obrazovatelji i animatori svih vrsta upitaju koliko mora biti PRAZNA i otužna jedna društvena stvarnost, u kojoj generacije srednje i mlade dobi žive od podgrijanih mitova, zagorijelih povijesnih fantazmi (poput ustašije i bogihrvati filozofije) i mrtvih, netočnih riječi o “stoljetnom snu” i “povijesnim pozdravima”? Imati ohole, preplaćene, nereprezentativne i gramzljive političare, konzerviranu ruralnu svijest u glavama falšnih “europejaca” i frustriranih dijasporaca, te zboriti o nekakvoj “naprednoj” politici i integrativnim procesima, zaista je šuplje blebetanje, neiskreno prenemaganje i potajice treniranje na ratnim bubnjevima.
Djeca i mladež u crnom suknu, s tim morbidnim, slugansakim znakovljem, pa ti učmali klerici, i njihovi nasljednički bunceki koji buncaju biologijske nesuvislosti i pervertirane “moralne postulate”, to je, zapravo, neizdrživo! Tu oni traže nekakve “sadržaje”, time ispunjavaju svoje aktivne sate, tako kompenziraju osjećaj PRIPADNOSTI nečemu? Pripadati štakorskoj formaciji iz kloake revizionističkih ideja i pokreta, to je jako uzbudljivo, adrenalinski, junački?…
View original post još 255 riječi
mrakovanje 